خالق عالم حكيم عدل وجواد مفضل است در غايت عدل وحكمت ولطف ورحمت بر او واجب واز عنايتش ممتنع التّخلّف است واتيان به قبيح واخلال به واجب از جناب او ممكن نيست.
حكمت دو معنى دارد : يكى ، افضل علوم به افضل معلومات ، والله تعالى كنه ذات خود را كه افضل معلومات به علم تامّ كامل خود كه افضل علوم است مى داند وجز او هيچ كس را اين علم حاصل نيست ، دوم ، آنكه فاعل فعل مختار محكم ومتقن ومنطوى بر فايده ومصلحت ومنفعت بوده باشد ؛ وعقول مراجيح عقلاء در ادراك احكام واتقان وغايات وفوايد ومصالح ومنافع وتدبير خيرات وبركات كه مطاوى هر فعلى از افاعيل فعّال على الإطلاق بر آن منطوى ومشتمل است متحير ومبهوت ومتفكر ومدهوش مانده.
پس حكيم حقيقى به هر دو معنى نيست الّا قيّوم واجب بالذّات ، جلّ سلطانه. وهرچه در عالم امكان وجود يافته به قضاء وقدر إلهى است ، خيرات عالم متعلق اراده وداخل قضاء بالذّات شده است وشرور بالعرض از آن حيثيّت كه لوازم خيرات كثيره ومصالح جليله است.
ودر لطف وحكمت وفضل ورحمت وعنايت وعدالت واجب است كه تكليف بندگان كند كه به اراده واختيار خود ، نه از روى جبر واضطرار ، اتيان به حسنات وافعال جميله واجتناب از سيّئات واعمال قبيحه نمايند. حسن وقبح ذاتى افعال واعمال مناط امر ونهى إلهى است.
وواجب است كه انبعاث انبياء وسفراء وارسال مرسلين وشارعين گرچه به طريق وحى وإلهام به توسيط ملائكه وروح القدس كتب سماوى بر ايشان تنزيل نماند ، وقوانين شرع وسنّت ووظائف طاعات وعبادات وضع كند ، ووعد ووعيد ومجازات افعال حسنه واعمال سيّئه مهمل نگذارد.
وواجب است كه انبياء وائمّه از خطايا معصوم واز خطاء مفطوم بوده باشند.
وپيغمبر ما ، محمّد مصطفى ، ص ، خاتم انبياء واكرم مرسلين است. ودين او افضل واتمّ اديان ، وقرآن منزل بر او كتاب مبين سماوى ، وكلام كريم إلهى ، ونور عقلى درخشان ومعجزه قولى باقى ، ما بقى الزّمان ، وبر جميع