كه معين نموده بنمايد كار بزوفرى انجام خواهد يافت.
٢. اين كه در اين مقام اشتباه بسيار بزرگى براى صاحب وسائل روى داده است وآن اين كه چنان كه سيد روايت را كه در كتاب مزار ايراد فرموده وما به عين عبارتش آن را نقل كرديم گفته :
|
الحسن بن محمد الطوسي في الأمالي ، عن أبيه ، عن المفيد ، عن البزوفري ... الخ. |
ومراد او از بزوفرى در اين جا محمد بن الحسين است ، ودر آخر جلد سوم وسائل (١) در بيان مراد از اطلاق خود كلمه بزوفرى را گفته : البزوفري هو الحسين بن علي سفيان.
وبعد از ضم اين دو عبارت به يكديگر خواننده كه اطلاع از عبارت امالى نداشته باشد قطعاً تصور خواهد كرد كه راوى در اين جا حسين بوده است ، ونظير اين اشتباه براى مجلسى مرحوم در غير اين دو روايت در نقل بعضى از روايات وارده در كتاب غيبت طوسى در [مجلد] ١٣ بحار روى داده است. چنان كه در موردش ـ إن شاء الله ـ بيان خواهيم گفت.
توضيح بيان اشتباه علامه مجلسى اين كه او در چند مورد از مجلد ١٣ بحار در موقع نقل روايت از محمد بزوفرى به لفظ بزوفرى مطلق تعبير كرده ، حال آن كه مرادش محمد بزوفرى است با آن كه در وجيزه مانند صاحب وسائل تصريح كرده كه مراد از بزوفرى در موقع اطلاق همانا حسين است ، ليكن در مقدمه بحار بدين معنى تصريح نكرده است واصلاً اسمى از بزوفرى نبرده است وعبارت مجلسى در وجيزه در باب «النسب والألقاب» اين است : البزوفري هو الحسين بن علي بن سفيان (٢).
(١) در باب ما جاء عن أبي سعيد الخدري عن النبيّ صلىاللهعليهوآله في النصوص على الأئمة الاثني عشر عليهمالسلام در صدر روايت دوم گفته (٣) : حدثنا على بن الحسين قال : حدثنا أبو جعفر محمد
__________________
١. وسائل الشيعة ، ج ٣٠ ، ص ٥٣٣.
٢. الوجيزة في الرجال ، باب الألقاب ص ٢١٢ (سازمان چاپ ونشر ارشاد ، ١٣٧٨). تفريشى در نقد الرجال (ج ٥ ، ٢٧٢ ، ش ٦٣٤٨) مى گويد : البزوفري اسمه الحسين بن علي بن سفيان ، وقد يطلق على أحمد بن جعفر بن سفيان ، والحسن بن علي بن زكريا ، وموسى بن إبراهيم. يظهر من آخر باب الجنايات من التهذيب (تهذيب الأحكام ، ج ١٠ ، ص ٣١٠ ، ح ١١٥٨).
٣. بنگريد به : بحار الأنوار ، ج ٣٦ ، ص ٢٩١ ، ح ١١٤ ؛ كفاية الأثر ، ص ٢٩.