|
في السرداب المقدس ، وهي : بسم الله الرحمن الرحيم ، لا لأمر الله تعقلون ، ولا من أوليائه تقبلون .. الخ. |
بر ارباب دقت ، وجوه فرق بين اين دو روايت پوشيده نخواهد بود ؛ زيرا اين روايت علاوه بر تغاير متن اين زيارت با متن دعا ، هيچ گونه دلالتى بر اين ندارد كه بايد در اعياد اربعه خواند ، چنان كه در دستور العمل روايت دعا نيز وجه اختصاصى ودلالتى براى خواندن آن در سرداب مقدس وامر به قرائت آن در آن موضع شريف نيست سهل است ، اشارتى هم نشده به اين امر ... إلى غير ذلك من وجوه الفرق ؛ زيرا محمد بن الحسين بزوفرى با محمد بن عبد الله حميرى به غير از لفظ «أبي جعفر محمد» هيچ گونه اشتراكى با هم ندارند واين در صورتى است كه بالكليه از سند اصلى دعا ـ كه روايت دو سيد صاحب اقبال وصاحب زوائد باشد ـ غفلت شود ، واگر نه ، بنا به روايت اين دو كتاب دعا از حضرت صادق عليهالسلام مأثور ومروى است نه از حضرت قائم ـ عجل الله فرجه ـ ، وجاى اين احتمال هم نيست كه به دو طريق از دو امام يعنى حضرت صادق وحضرت قائم عليهماالسلام نقل شده باشد چنان كه بر ارباب بصيرت مخفى نيست ، اگر چه نسبت آن در صورت اول نيز به امام زمان داده نشده ، ليكن نظر به آن كه مطلق است با آن روايت ، اگر وجوه فرق ديگر در ميان نمى بود از اين جهت قابل تطبيق مى شد.
بارى مثل اين اشتباه از مثل محدث قمى كه در محضر خاتم المحدثين محدث نورى قدسسره سال ها استفاده كرده ، بدون شك از قبيل «إن الجواد قد يكبو» است ، ليكن از عبارات گذشته او كه سابقاً نقل شده حقيقت موضوع كاملاً كشف شد.
[كلمات محدث قمى در الكنى والالقاب وسفينة البحار]
علاوه بر آنها عبارات زيرين نيز موضوع را كاملاً روشن مى كند : در كتاب هدية الأحباب في المعروفين بالكنى والالقاب (١) ـ كه از تأليفات آن مرحوم است ـ در حرف باء گفته :
|
البزوفري (٢) ، شيخ ثقة جليل أبو عبد الله حسين بن على بن سفيان صاحب كتب است ، روايت مى كند از او تلعكبرى ، واو والد محمد است كه دعاى ندبه معروف را در كتاب خود ايراد فرموده. |
__________________
١. درباره اين كتاب بنگريد به : الذريعة ، ج ٢٥ ، ص ٢٠٥ ، ش ٢٨٢.
٢. با ص ١٠٦ از نسخه مطبوعه منطبق مى شود. (منه).