مقدمه
زندگىنامه مرحوم دكتر سيد جلال الدين محدّث اُرمَوى
وى در رمضان ١٣٢٣ قمرى ودوم قوس ١٢٨٣ شمسى در شهر اروميه ديده به جهان گشود. تحصيلات مقدماتى را در زادگاهش فراگرفت. پدرش اهل علم نبود ، ولى بىگمان تشويقهاى فراوان پدربزرگش در علاقه او به آموختن مؤثر بود. پس از فراگيرى ادبيات فارسى ، به آموختن ادبيات عرب (صرف ، نحو ، معنى وعروض) پرداخت ، فقه واصول ومنطق وحديث ورجال را نيز سالها در محضر اساتيدى چون شيخ على ولديانى خويى آموخت ، سپس براى تكميل دروس خود راهى حوزه مشهد مقدس شد وچهار سال از آن حوزه بهره گرفت. پس از قتل عام مسجد گوهرشاد وگلوله باران حرم مطهر حضرت رضا عليهالسلام در دوران رضاخان به تهران آمد ومصمم بود عازم نجف اشرف گردد. ولى سرانجام در تهران به استخدام وزارت فرهنگ درآمد ودر پى آن به تبريز رفت ودر دبيرستان نظام آنجا به تدريس پرداخت.
در سال ١٣٢٠ ش پس از ورود روسها به آذربايجان ، به تهران بازگشت ، ودر كتابخانه ملى در سمت رئيس بخش مخطوطات به خدمت پرداخت. در همين سالها بود كه با مجالس دينىِ روزهاى جمعه سيد نصرالله تقوى ارتباط يافت وبا وى آشنا شد. بعد توسط سيد نصرالله با علامه محمد قزوينى وسپس با استاد عباس اقبال آشتيانى دوستى يافت. دوستى با اين سه تن چنان مستحكم بود كه وى تا آخر عمر از آن ياد مىكرد. محدث ارموى در سال ١٣٢٢ ش با دختر آية الله سيد احمد طالقانى ازدواج كرد.
در سال ١٣٣٥ ش به دعوت مكرر دانشكده معقول ومنقول (الهيات) به تدريس در