اشكال مهمترى كه در اين سند در بدو نظر به نظر مى رسد عدم اِسناد آن به طور صراحت به ائمه معصومين عليهمالسلام است ، مانند ساير زيارات وادعيه ماثوره كه آنها را در موقع نقل به امام مروى عنه نسبت مى دهند.
[جواب از اشكال]
جواب اين اشكال را به چند وجه مى توان داد :
اوّل (١) آن است كه خاتم المحدثين حاج ميرزا حسين نورى قدسسره در مثل اين مقام به عنوان جواب از اين اشكال گفته است ؛ چه آن مرحوم در كتاب شريف تحية الزائر وبلغة المجاور پس از نقل عبارت مجلسى قدسسره نسبت به زيارت روز وشب مبعث در بحار (٢) گفته : «من مطلع نشدم نه بر سند اين زيارت ونه بر استحباب زيارت آن حضرت در خصوص اين روز .. الخ» استعجاب واستغراب نموده وبعد از سوق بيابانى گفته :
|
تقرير اشكال : واما آنچه آن مرحوم وغيره را به توهم انداخته آن است كه اين بزرگان ـ شيخ مفيد وسيد ابن طاووس وشهيد اول وغير ايشان قدس الله أسرارهم ـ زيارت مذكوره وامثال آن را نسبت به امام ندادند وظاهر كلمات ايشان آن است كه از خود انشاء كردند ؛ زيرا كه در اول كلام مى گويند : هرگاه اراده زيارت كردى چنين كن وچنين بگو تا آخر ، واگر خبر بود البته مى گفتند : امام عليهالسلام فرموده : «نين بگو وچنين بكن ، مثل ساير اخبارى كه نقل كنند در موارد حاجت. رفع اين توهم محتاج به ذكر مقدمه اى است ، وآن آن است كه : كتبى كه در باب زيارات تأليف شده |
جواب اشكال :
|
بر دو قسم است مثل كتبى كه در حج نوشته شده : اول آن كه : غرض محدث عالم مؤلف ، جمع روايات وارده متعلقه به مطالب حج است از جهت وجوب وفضيلت وشروط واقسام وكيفيت وآداب آن به تفصيل ، واين قسم كتاب غالباً به كار علما مى خورد. نوع عوام چندان حظّى از |
__________________
١. در نسخه خطى به جاى «اول» رقم (١) آمده است.
٢. بحار الأنوار ، ج ٩٧ ، ص ٣٨٣.