الصفحه ١٦٤ : بدون معشوق
، وگفت بعد از ماهى وزير را : براى من معشوقى طلب كن وبياب ؛ زيرا كه مدّت يك ماه
است عاشق شده
الصفحه ١٧٢ : وروا داشتن ايشان قيام
حوادث را به ذات خداى تعالى ، وكراميه به كبراى قياس منكر شدند (٣).
قسم به عمر من
الصفحه ١٧٨ :
آماده مى كنند وگويا كه ايشان به آمدن وى مژده دهند ؛ چنان كه شاعر گفت :
من آن ستاره صبحم كه در
الصفحه ١٨٣ :
آيه : (وَضَرَبَ لَنَا مَثَلًا وَنَسِيَ
خَلْقَهُ قَالَ مَن يُحْيِي الْعِظَامَ وَهِيَ رَمِيمٌ) (١)
(يعنى
الصفحه ١٨٤ : آصف بن برخيا گفت : (أَنَا
آتِيكَ بِهِ قَبْلَ أَن يَرْتَدَّ إِلَيْكَ طَرْفُكَ) (٢)
(يعنى من مى أورم آن
الصفحه ١٩٢ : خَصَّنا بِهِ مِنْ زِيَارَتِكُمْ ، زِيَادَةً لَنا ، وكَفّارَةً
لِذُنُوبِنَا ، وطيبَاً لِأَنْفُسِنَا»
وقرار
الصفحه ٢٠١ : مِن قَبْلِهِ الرُّسُلُ أَفَإِن مَّاتَ أَوْ
قُتِلَ انقَلَبْتُمْ عَلَىٰ أَعْقَابِكُمْ وَمَن يَنقَلِبْ
الصفحه ٢٠٦ : (در بدن
ناخن به چيزى) از ملائمات اظفار است در «أنشبت المنيّة أظافرها» فرو برد مرگ چنگال
ها وناخن هاى
الصفحه ٢١٠ : پس از آن كه شفا داد چشمش [را] به لعاب شريف خود وگفت : اللهم احفظه من بين
يديه ومن خلفه وعن يمينه
الصفحه ٢١٥ :
تذكر
١ ـ پانوشت هايى كه از مرحوم مؤلف بود
در پايان آنها عبارت «منه» درج شده است.
٢ ـ براى
الصفحه ٢٢٢ :
اَيْنَ
الْمَنْصُورُ عَلى مَنِ اعْتَدى عَلَيْهِ وَافْتَرى؟
اَيْنَ
الْمُضْطَرُّ الَّذي يُجابُ اِذا
الصفحه ٢٢٧ : ، ومستندى غير آن نيست. انتهى موضع الحاجة من كلامه.
شارح گويد : اگر سند دعاى ندبه منحصر به
اين مى شد مثل
الصفحه ٢٤٥ : كه : سيد معظَّم مذكور در كتاب اجازات چون
در مقام ذكر مؤلفات خود برآمدند تصريح نمودند كه : «من كتاب
الصفحه ٢٤٧ : ؛ فإنه ما استند فيهما شيئاً من الأخبار والقصص
والأعمال والأدعية والزيارات إلى ماخذ ، وفيها ما هو مأثور
الصفحه ٢٤٨ : ، ج
٤ ، ص ١٧٤ بدين عبارت : أما الحكم بن مسكين فلم يوثقوه ، ويمكن استفادة وثاقته من
اُموره ....