الصفحه ٢٧٠ : ويحيى بن محمد بن حويج البغدادي قالا : تنازعنا في (٤)
الخطاب واشتبه علينا أمره ، فقصدنا جميعاً أحمد بن
الصفحه ٢٧١ : كه : احمد بن اسحاق از
حضرت امام على نقى عليهالسلام
روايت مى كند كه : امروز
روز عيد است وبهترين
الصفحه ٢٧٥ :
امام محمد باقر عليهالسلام
منقول است كه به عبد الله بن دينار فرمود كه :
اى عبد الله! نمى شود عيدى از
الصفحه ٦٨ : بمفهوم
اللقب في محل ، وإلا لكان قولنا «محمد رسول الله» كفراً ؛ لاستلزامه أن عيسى ليس
برسول الله. [لا
الصفحه ١٥٢ : ء : سنّة من موسى ، وسنّى من عيسى ، وسنّى
من يوسف ، وسنّة من محمّد صلىاللهعليهوآله ؛ فأما من موسى
فخائف
الصفحه ٢٣٩ : ومؤلفات ايشان را ضبط كردند حتى رساله دو سه
ورقى را ، واگر از انشاى ايشان نشد نتوان به غير امام نسبت داد
الصفحه ٢٧٦ : تختم آخر يوم منه بالكذب في المقال والخلل في الفعال.
ومن
وظايف الشيعة الإمامية بل من وظائف الاُمّة
الصفحه ٣٤٠ :
دانستى كه او از تو در نزد امام عليهالسلام شكايت كرده؟ گفت كه : آن جناب در
خواب به من فرمود وخواب را نقل
الصفحه ٥١ :
أقول : لمّا كان النُّدبَة ـ كالغُرْبَة
ـ إمّا بمعنى الدعوة ؛ فكأن الداعي بهذا الدعاء يدعو إمام
الصفحه ٢٤٣ :
نخواهد بود ؛ چه احتمال نمى رود كه كسى در اين معنى شبهه كند كه چنان كه نسبت دادن
به امام [با] تصريح كلام
الصفحه ٣٠٢ : در ص ١٢٠ از تاسع بحار (٢)
گفته : (ن) الحسن بن حمزة العلوي ، عن محمد بن الحسين بن درست ، عن جعفر بن
الصفحه ٢٠ : اماميه وبزرگان محدثنا شيعه بود. شيخ حر عاملى وعلامه محمد باقر
مجلسى از او روايت دارند. وى با اخبار اهل
الصفحه ٣٢ : الله بن محمد ، رمضان ٩٣٣.
(٣٧٧٠) شرح حكمة الإشراق ، از قطب الدين
محمد شيرازى ، به خط سيد احمد محمود
الصفحه ٣٤ :
الدين نووى ، كتابت ٨٧٩ ٩. ضوء الشهاب ، از قاضى قضاعى ، به خط محمد بن يوسف امامى
، غره محرم ٨٧٧.
الصفحه ٢٦٤ : : وما فضل دهن البنفسج (١)
على سائر الأدهان؟
قال : كفضل الإسلام على ساير الأديان.
ثمّ دخل عليه محمد