الصفحه ٢٣٩ : مجردش «علا ، يعلو ، اعل ،
علوّا ، وعلى ، يعلى ، اعل ، علاء» بهمان معنى است ، واز باب تفاعل بمعنى آمدن
الصفحه ٢٤٦ : ، قولويه ، عمرويه.
«يوح ويوحى» از
نامهاى خورشيد است.
«يوبب» نام پدر
شعيب پيغمبر است على نبيّنا وآله
الصفحه ٢٦٧ : موسى بن عمران است" على
الصفحه ٢٦٩ : "" جعل" فعل وفاعل ، " الارض" مفعول
اوّلش" فراشا" مفعول دومش ، و ("لَوْ
أَنْزَلْنا هذَا الْقُرْآنَ عَلى
الصفحه ٢٧٤ : آخر قلب
به ياء ميگردد اگر نباشد ، سپس در پنج صيغه كه ضمير ظاهر ندارد قلب به الف ميشود ،
وحذف حرف علّة
الصفحه ٢٨٣ : ، تختاران ، تخترن ، اختار ، نختار ،
"" يختار"" يختير" بود ، ياء حرف علّة متحرّك ماقبل
مفتوح قلب به الف شد
الصفحه ٢٩٢ : حكايت حال مستقبل ، مانند «إِنَّ
الْأَبْرارَ لَفِي نَعِيمٍ ٢٢ عَلَى الْأَرائِكِ يَنْظُرُونَ ٢٣ تَعْرِفُ
الصفحه ٢٩٧ : : (" فَما أَصْبَرَهُمْ عَلَى
النَّارِ :) پس چه شكيبايند بر آتش ـ سورة البقرة ـ ٢ ـ آيه ١٧٥"
و (" أَسْمِعْ
الصفحه ٣٠٦ : ، ولى منقول ومنقول اليه در لفظ
يكسان است. مانند :
١ ـ "
على" در اصل حرف است بمعنى" بر" وبمعنى" الزم
الصفحه ٣٠٩ : جسمى يا رنج روحى مينمايد ، در نهج البلاغة است : «اوه
على اخوانى الّذين قرأوا القرآن فاحكموه وتدبّروا
الصفحه ٣٢٣ : معامله مذكر شده ، و" سبيل" مانند (" قُلْ هذِهِ سَبِيلِي أَدْعُوا
إِلَى اللهِ عَلى بَصِيرَةٍ :) بگو اين
الصفحه ٣٤٣ : منقوص گويند.
٤ ـ «اسم صحيح
الآخر» هر اسمى است كه آخرش حرف علّة نباشد ، گرچه در وسط واولش باشد.
الصفحه ٣٥٠ : «ثبوت وعلّيّة وسؤال»
است ، واز «انّ ولم وهل» گرفته شده.
٦ ـ «مصدر عددىّ»
وآن را مصدر المرّة نيز
الصفحه ٣٥٣ :
اللهِ
الَّتِي فَطَرَ النَّاسَ عَلَيْها :) ورويت را براى دين استوار كن در حالى كه به حقّ متوجّه
الصفحه ٣٦٠ : علّة با هم جمع شده ، وسبب
ثقل كلمة ميباشد ، پس از" يقال ويباع ـ مقول ومبيع" مشتقّ ميشود ، مقول
در اصل