4a:I[17960,["/_next/static/chunks/8d04b9f7022ba902.js","/_next/static/chunks/4e64a9abf87bb943.js","/_next/static/chunks/4f036355b1a0312f.js","/_next/static/chunks/b4e5f1575468f290.js","/_next/static/chunks/b71230e6b9aa9420.js"],"default"] 4b:T71b,

خشمگين شدن" است ، ودر اين صورت جائز است همزه قلب به الف شود ، واحرنبى قرائت شود.

(١٤ ـ فعلى)

اين صورت الفى آخر فعل زياده است ، مانند :

" جعبى ، يجعبى ، جعباء" گفته ميشود" جعباه ، فتجعبى : افكندش پس افكنده شد" ثلاثى مجردش" جعبه فانجعب" به همان معنى است.

(١٥ ـ فعلل)

اين صورت لام الفعل مكرّر است ، مانند :

«شملل ، يشملل شمللة وشملالا» ثلاثى مجردش «شمل ، يشمل ، شملا» است ، هردو بمعنى برگرفتن از درخت ، وبمعانى ديگرى نيز آمده.

«اقعنسس ، يقعنسس ، اقعنساسا» رباعى مجردش در لغت نيامده ثلاثى مجردش «قعس ، يقعس ، قعسا» است ، وهردو به معنى كوژ سينه بودن است ، برخلاف كوژپشت بودن.

(تذكّر)

در بعضى كتابها" استلقى ، يستلقى ، استلقاء : بر پشت افتادن" را بر وزن" افتعلى ، يفتعلى ، افتعلاء" گرفته اند ، بناء بر آنكه از صورت چهاردهم باشد ، ورباعى مجردش" سلقى ، يسلقى ، سلقاة : بر پشت افكندن است ، لكن اين گفتار خطاء است ، زيرا در كلام عرب باب" افتعلال" نداريم ، بلكه اين فعل از

١٣٥