بر گناه وستمكارى ـ مائدة ـ ٥ ـ ٢" صيغه اول جمع مذكر حاضر است از فعل امر ، صيغه دوم جمع مذكر حاضر است از فعل نهى ، مصدرش" تعاون" از" عون" است ، عون : كمك وپشتيبانى است ،

(«تَواصَوْا بِالْحَقِّ وَتَواصَوْا بِالصَّبْرِ :) همديگر را سفارش كنيد به حقّ وهمديگر را سفارش كنيد به شكيبائى ـ عصر ـ ١٠٣ ـ ٣».

(«فَإِنْ تَنازَعْتُمْ فِي شَيْءٍ فَرُدُّوهُ إِلَى اللهِ وَالرَّسُولِ :) پس اگر در چيزى كشاكش كرديد سوى خدا وپيغمبر رجوعش دهيد ـ نساء ـ ٤ ـ ٥٩»

(٢ ـ مطاوعة)

معنى مطاوعة در باب انفعال گفته شد ، واين باب مطاوع باب مفاعلة ميباشد ، مانند :

«باعدت زيدا فتباعد : زيد را دور كردم پس دور شد»

(٣ ـ اظهار خلاف واقع)

يعنى فاعل اظهار ميكند چيزى را كه واقعيت ندارد ، مانند :

«تجاهل زيد : زيد تجاهل كرد» يعنى اظهار جهل كرد در صورتى كه واقعا ميداند ، واين معنى مشابه معنى «تكلّف» است كه در باب تفعّل گفته شد ، زيرا در هردو اظهار خلاف واقع است با فرق آنكه تكلّف آن است كه فاعل خود را به رنج ميافكند تا واقعيتى حاصل كند ، ودر اين باب اين جهت نيست ، بلكه فقط فاعل بمنظورى اظهار خلاف واقع ميكند.

«تمارض خالد : خالد تمارض كرد» يعنى خود را مريض وانمود