مخلص آنگاه بود
كه كار نبوت وى در پيوست ، ونواخت احديت به وى روى نهاد ، ومخلص آنگاه شد كه كار
نبوت بالا گرفت ، وبه حضرت عزت بستاخ شد. استعمل ثلاث كلمات هي من صنعة الأديب العتيد :
١ ـ «در پيوست»
أي استقام أمر نبوته.
٢ ـ «نواخت احديت»
أي نداء الربوبيّة.
٣ ـ «بستاخ شد»
أي كملت معرفته.
وقد فسّر «بستاخ»
به معنى «گستاخ» أي الجريء ، في حين أنّ هذا المعنى لا يناسب المقام ؛ لأن فيه
شائبة الوقاحة ، غير اللائقة بمقام النبوّة. وإنما المراد هو نفس كمال المعرفة (آشنايى
كامل). المعرفة بالأوضاع والأحوال.
وفي تفسير سورة
الفاتحة : بنده من مرا به بزرگوارى وپاكى بستود ، بنده من پشت وا من داد وكار وا
من گذاشت ، دانست كه به سر برنده كار وى مائيم.
«پشت وا من داد»
«وا» به معنى «با» (مع). أي اعتمد ظهره عليّ ، وفعل معتمدا عليّ.
«به سر برنده»
: پايان رساننده كار وى ماييم. بمعنى : «البالغ أمره».
وفي ص ٥ :
استعمل «شكافته» بمعنى «المشتق».
وص ١١ : «پيوسيدن»
به معنى «اميد داشتن» : «به هرچه پيوسند رسند». بمعنى «الرجاء»
__________________