من نظم الشيخ عليّ شيخ العراقين
بسوى آب شد سقّاى محشر |
|
برزم اندر بُدِى سبط پيمبر |
بآب اندر شدى ميراب هستى |
|
چه سيل کوهسار آنسوى پستى |
يم رحمت چه در يم شد شناور |
|
خميد از پشت خنک کوه پيکر |
کف کافيش پر بنمود از آب |
|
که سازد لعل خشک از آب سيراب |
بياد تشنگان وادى غم |
|
فراتش در نظر شد بحرى از سم |
بخود مىگفت باشد از ادب دور |
|
که من سيراب و شه از آب مهجور |
تقريب المعنى بالعربيّة لروح النصّ الفارسي :
ويمّم الفرات ساقي المحشر |
|
لنصرة ابن المصطفى المطهّر |
بدى كسيل قاصداً جمع العدى |
|
من قمم الشمّ جرى منحدر |
كأنّه فوق الجواد راكباً |
|
يلملم أعظم به من منظر |
مدّ يداً تغترف الماء لكي |
|
يطفئ حرّاً في الحشى من سعَر |
تذكّر العطشى بوادي كربلا |
|
فأصبح الفرات بحراً من شري |
فقال لا لن أرتوي وسيّدي |
|
بكبد من الظما منفطر |
وله أيضاً
صف دشمن دريدى همچه کرباس |
|
بيامد بر سر بالين عبّاس |
فرود آمد ز زين آن با جلالت |
|
چه پيغمبر ز معراج رسالت |
بدامن برگرفت آنکه سرش را |
|
همى بوئيد خونين پيکرش را |
برآورد از دل تفديده آهى |
|
که سوزانيد از مه تا به ماهى |
بگفتش که اى سپه دار قبيله |
|
ز مرگت مر مرا کم گشت حيله |
شکستى پشتم اى شمشاد قامت |
|
نمىيابد درستى تا قيامت |