الصفحه ٣٠٤ : آمد
ديد بى ستى او کرد چنان آه فغان
که مشوّش
الصفحه ٣٨٣ : دل شوريده همى ناله و آه
طاير قدسى من عاقبت افتاد بچاه
الصفحه ٤٢٣ : ، ويخطو في الخيمة فيخرج إلى الفضاء المترامي يصيخ السمع لعلّه يسمع صوت فتاه ، وتنطلق الآهة من فؤاده فتضغط
الصفحه ٤٣١ :
شه عشّاق خلّاق محاسن
بکف بگرفت آن نيكو محاسن
به آه و ناله گفت اى داور من
الصفحه ٤٣٤ :
بجز يك جان پرحسرت بغير از آه شبگيرى
على اکبر مرو مادر فداى قدّ دلجويت
الصفحه ٤٥٧ :
همى بوئيد خونين پيكرش را
برآورد از دل تفتيده آهى
که سوزانيد از مه تا بماهى
الصفحه ٤٧٠ :
جايگاه نرّه شيران بد گريبان پرندش
نيزه از آه پدر در دست و ليك از دست بازو
الصفحه ٤٧٩ :
* * *
خسرو دين چون شنيد ناله جانکاه
از على اکبر کشيد از جگرش آه
تير فغانش گذشت از
الصفحه ٢٦ : من خرج منهم أبو
بكر بن عليّ واسمه عبيدالله ، وأُمّه ليلى بنت مسعود بن خالد بن ربعي التميميّة ، فتقدّم
الصفحه ٨١ : .
يقول أبو الفرج في « مقاتل الطالبيّين » : أُمّه أُمّ
الثغر بنت عامر (بنت الهضاب) الكلابي (١)
العاغمري من
الصفحه ٣١٣ : ء ، محمّد الأصغر
أُمّه أمامة بنت أبي العاص بن الربيع ، يحيى وعون أُمّهما أسماء بنت عميس الخثعميّة ، عبيدالله
الصفحه ٣٣٤ :
لقتل ابن بنت المصطفى قلب راحم
ولمّا رآه الوغد من عمّه دنى
تهادى وأهوى للإمام
الصفحه ٣٥٨ : ليلى بنت مسعود بن (بني
تميم ـ كذا) قتل مع أخيه في كربلاء ، صرّح بذلك جماعة من أهل السير.
وفي زيارة
الصفحه ٤٠٥ : الأكبر أُمّه بنت أبي مرّة ، وعليّ الأصغر أُمّه أُمّ ولد ، وفي ص ٩٤ يقول : أمّا عليّ بن الحسين الأصغر فليس
الصفحه ١٦٧ : : ذهبت أعترض الحسين ، فصاح أبي : وا ويلتاه ، ما لك ولابن رسول الله ، يا بنيّ إذا أردت أن تخلد في نار