ثمّ تولّى أمرَهُ الهادي وكَم |
|
أرضعهُ لسانَهُ حتّى اغتذى |
يحملُهُ طِفلاً على عاتِقِهِ |
|
يطوفُ فيهِ بشعابِ اُمّ القُرى |
كَم قامَ بالليل الطويلِ ساهراً |
|
يهزُّ فيه مهدَهُ طولَ الدُجى |
يُؤيهِ ليلاً ونهاراً عندَهُ |
|
حتّى نشا في حِجرِ طه وارتبى |
راه طفلاً واصطفاه يافعاً |
|
لنصره إذ يستجير في حِرا |
مستعدياً فيه على من ساءهُ |
|
أيّام قد عزّ المحامي والحمى |
يُبىدي إليه من خفايا سرّه |
|
حتى حَوى من العُلومِ ما حوى |
وقال الشريف الفاضل المرحوم ميرزا ابو القاسم الحسيني الشيرازي وقد أبدع في نظمه :
اي وحدت وكثرت همه از تو پىدا |
|
از ذرّه وبىضا بر روى تو شىدا |
عشقِ رُخِ تو از سَرِ هر ذرّه هوىدا |
|
ىك قطره علمِ تو صَد قَلزم صىدا |
اى عنصر خاکى که به روح مجرّد
آن کعبه وآن کوفه که بس خلق شتابند |
|
بر طوف حرم شان صفِ املاك بىاىند |
از مولد واز مرقد تو مدح نماىند |
|
از حلم چو تو گوهر ىکتاى نزاىند |
زان است که عالم. تو گردىده مشىد
مولود تو در کعبه چو بشگفت علم زد |
|
گوئى که خداوند در آن بقعه قدم زد |
بر نقشه اصنام جهان نقشِ عَدَم زد |
|
بر صفحه نورانى اسلام رَقَم زد |
تأىىد جهان کرد چُو خود بود مؤيّد
وللفاضل حامل لواء العلم والأدب الاُستاذ الشيخ جعفر النقدي ، المتوفّى سنة (١٣٧٢ ه) قصائد علوية ، نظم في غير واحدٍ منها هذه الفضيلة الباهرة ، فمن بائية له ، قوله :