يا ربّ هذا الغسق الدجيِّ |
|
والقمرِ المنبلجِ المُضيِّ |
بيّن لنا من حكمك المقضيِّ |
|
ماذا ترى في اسم ذا الصبيِّ (١) |
يعني : اى خالق تاريكى شب وماه روشنى دهنده! از درگاه خود اسم اين طفل را معيّن ومبيّن فرما!
ناگهان ابر سفيدى به زمين آمد وعليّ عليه السلام را به سينه ابو طالب چسبانيد ولوح سبزى ديدند ، آن را برداشتند بر آن لوح نوشته شده بود :
خُصِستما بالولد الزكيِّ |
|
والطاهرِ المطهَرِ المرضيِّ |
فاسمُه من شامخٍ عليِّ |
|
عليُّ اشتقَّ من العليِّ (٢) |
يعنى : عنايت شد به شماها پسر پاكيزه وپاكى ، انتخاب شده وپسنديده شد؛ پس اسم او از جانب خداى بزرگ وعليّ : نام «على عليه السلام» است كه مشتقّ از نام بزرگ خداست.
پس فرمود ابو طالب كه لوح سبز را بر كعبه آويختند ، وبه آنجا آويخته بود تا زمان سلطنت هشام بن عبد الملك ـ از بنى اميّه ـ كه به مكه آمد وآن لوح را برداشت وبه خزانه خود در شام برد.
شعر لأبى الفضل الأسكافي :
نطقتْ دلائلُه بفضل صفاتِهِ |
|
بين القبائل وهو طفلٌ يرضعُ |
مجملاً ، نام مباركش عليّ عليه السلام :
«هو المثلُ الأعلى» كفاكَ باسمِهِ |
|
عليّ فلا في الاسمِ والأسِ والحسبْ |
__________________
(١) ر. ك. بحار الأنوار ٣٥ : ١٨.
(٢) همان : ١٩.