كعبه مى بايد كه
مُحرِم آيد اندر اين حرم
با سر وپاى برهنه
گشته عرىان از ثىاب
صاحب اىن خانه در آن
خانه خود خانه خدا است
کان بنا از بهر
مولودش خدا کرد انتخاب
ولعلّامة فِهر ونابغة مُضَر الحجة
الظاهرة والآية الباهرة ، الحاج ميروا إسماعيل ، ابن عمّ الإمام المجدّد الشيرازي
الأمير السيّد رضي قدّست أسرارهم ، المتوفّى سنة (١٣٠٥ ه) موشّحةٌ في مولد الإمام
عليه السّلام ، يروقني إيرادها هاهنا ، وهي من القصائد السائرة ، قال :
رغدَ العيشُ فزدهُ رَغدا
|
|
بسلافٍ منك تَشفي سَقَمي
|
طربَ الصبُّ على وصل الحبيب
|
|
وهَ ، ا العيشُ على بُعد الرقيب
|
وفنى من أكؤس الراح النصيب
|
|
واسقنيها توأماً لا مفردا
|
فالهَنَا كلّ الهَنا
في التوأمِ
آتني الصَهباء ناراً ذائبه
|
|
كلّلتها قَبساتٌ لاهيه
|
واستقنيها والندامى قاطبه
|
|
فلعمري إنّها ريّ الصدا
|
لفؤادٍ بالتصابي
مُضرَمِ
ما اُحَيلي الراح من كفّ المِلاح
|
|
هي روحٌ هي روحٌ هي راح
|
فأدِرها في غُدوًّ ورواح
|
|
كذُكاه تتجلّى صَرْخَدا
|
رصّعتها حببٌ كالأنجمِ
حبّذا آناء أُنسٍ أقبلت
|
|
أدركت نفسي بها ما أمّلت
|
وضعت اُمّ العُلا ما حملت
|
|
طاب أصلاً وتعالى مَحتِدا
|
مالكاً ثقل ولاء الاُممِ
__________________