( ٢٢٩١ : محاورات عجم ) في لغة الفرس ، في مكتبة راجه فيض آباد الماري ٦٠.
( ٢٢٩٢ : محاورة ) للشيخ الرئيس الميرزا أبي الحسن بن محمد تقي ميرزا ابن فتح علي شاه القاجار ، المتوفى حدود ١٣٣٣ ، والمحاورة مع جودت پاشا ورضا پاشا في إسلامبول ، طبع مع ديوانه.
( ٢٢٩٣ : كتاب محبة آل الرسول ) وذكر أحوال أعدائهم ، لأبي عبد ـ الله الصفواني ، لأنه من ولد صفوان الجمال ، محمد بن أحمد بن عبد الله بن قضاعة ، كان تلميذ الكليني وشيخ الشيخ أبي عبد الله المفيد ، وذكره شيخ الطائفة في الفهرست.
( ٢٢٩٤ : محبت نامه ) للخواجة عبد الله الأنصاري الهروي ، طبع ضمن مجموعة رسائله في ١٣١٩ ش بمباشرة سلطان حسين تابنده ، يوجد الخطية منها في ( شهيد علي پاشا ٨ / ١٣٨٣ ) ضمن مجموعة كتابتها ٩٠٦.
( ٢٢٩٥ : محبت نامه ) لعلي الأعلى الحروفي ، على ما ذكره العزاوي ، أو فضل الله الحروفي ، كما احتمله الدكتور صادق كيا.
( ٢٢٩٦ : محبت نامه ) لحقيقي ، خليفة فضل الله النعيمي ، أوله [ هو در تقسيم وجه آدم وحواء بشناس وبخوان اى خواننده خطوط وجه كريم :
محبت نامه شد
اين جمع را نام |
|
بحكم جاودان
نامه حق |
يوجد نسخه منه في ( إلهيات ٢ / ٤٠٦ د ) كتابته ١٠٨٤ لم يذكر مؤلفه وأخرى في ( سنا ١ / ٢٥٣ ) كتابتها ١١٠٧ وأخرى في ( واتيكان ١ / ١٤٠ ) وصورته الفتو غرافية بطهران ( دانشگاه ١٠٥٩ ) كما في فهارسها الا في فهرس ( إلهيات ) فلم يذكر فيه اسم المؤلف.
( ٢٢٩٧ : محبت نامه ) للشاه نعمة الله الولي الكرماني ( حلب ٧٣٠ ـ ماهان ٨٣٤ ) ، رسالة عرفانية في بيان العشق ، طبع ضمن مجموعة رسائله ( ص ٣٨ ـ ٤٦ ) مع اثني عشر رسالة أخرى له ، أوله [ الحمد لله الذي عين حبيبه بحبه في علمه ..
محبت مقام الهى
بود |
|
محبت به از
پادشاهى بود |
، رأيت منها نسخا أقدمها ( الملك : ٤ / ٤٢١٦ ) ضمن مجموعة كتابتها ٨٠٧ إلى ٨٧٤