الصفحه ١٦٢ : القطعيين وإنما التخيير بينهما فهو وإن كان ممكنا إلا أنّ ظاهر
روايتي ابن مغيرة وابن أبي الجهم إثبات التخيير
الصفحه ١٠٤ : أقول إنّ للناس في ذلك مذاهب
أحدها المنع مطلقا كما عن الصّيرفي والقاضي في أحد النقلين وابن القطان وإمام
الصفحه ٨٥ : لأنّه يحتمل أن يراد به نزوله على سبع لغات قال ابن أثير
في نهايته في الحديث نزل القرآن على سبعة أحرف
الصفحه ١٢٤ : أحمد بن محمّد بن عيسى لا
يروي عن ابن محبوب من أجل أنّ أصحابنا يتّهمون ابن محبوب في روايته عن أبي حمزة
الصفحه ١٢٧ : عليهالسلام وعن النجاشي في صالح بن الأحول كوفي له كتاب مختلف
رواياته وعن النجاشي في ترجمة ابن أبي عمير بعد ذكر
الصفحه ١٣٤ : مثله قطعيّا ومنها نوادر ابن أبي عمير وفي ترجمته عن النجاشي وأمّا
نوادره فهي كثيرة لأنّ الرّواة لها
الصفحه ٤١٥ : ونهاية ابن الأثير عن النّبي صلىاللهعليهوآله وفي بعض الكتب مرويّ بدون لفظ في الإسلام ومنها ما نقله
الصفحه ٥٩ : دعوى الإجماع عليه ولعلّه لم يعتد بخلاف
ابن قبة وهو المخالف في المسألة من قدماء أصحابنا وحكى أيضا عن
الصفحه ١٣١ : والإبرام على هذا المرام إلى أن قال ويؤيد ما ذكرته أن ابن
أبي عمير من جملة من اجتمع الأصحاب على تصحيح ما يصح
الصفحه ١٣٧ : إلى الشّيخ والمحقّق وابن
بابويه هو صاحب الوافية أيضا وإن كانت العبارة ربّما توهم خلافه قال في الوافية
الصفحه ١٧١ : عنهم فضالة بن أيّوب
ثمّ قال وقال بعضهم مكان ابن محبوب الحسن بن علي بن فضال وبعضهم مكانه عثمان بن
عيسى
الصفحه ١٨١ :
بن علي بن يقطين في يونس بن عبد الرّحمن وخبر علي بن يعقوب الكليني في
العمري وابنه والوارد فيهما
الصفحه ١٧٢ : الرّاوي مزكى بعدلين
كصاحبي المعالم والمدارك وغيرهما ومنهم من اشترط غير ذلك وعن المحقق تضعيف ابن
بكير وعن
الصفحه ١٧٣ : على المعنى
المصطلح حقيقة والأصحاب يسحبون عليها حكم المسانيد لجلالة قدر ابن أبي عمير على ما
يتوهّمه
الصفحه ١٨٠ : ما حكي عن فهرست الشّيخ من أنّ
الأصحاب تركوا العمل بروايات ابن الجنيد لما كان عاملا بالقياس وإذا كان