بكشند ويا حرب كنند ووى را از حق وى منع كنند ، پس بر اين تقدير ابن ملجم ويزيد ومعاويه عليه اللعنة والعذاب وغير ايشان از مردمانى كه متواتر شده در ميان امّت ، كه ايشان ائمه كبار را كشته اند وزهر داده واز حق ايشان منع كرده ، بى شك بر ايشان لعن توان كرد زيرا كه اين خصال كفرست ، بى شك كه از ايشان صادر شده ، وتوبه ايشان وبازگشتن به ايمان محقق نشده ، پس كفر محقق است وايمان محقق نه ، پس به اتفاق ايشان را لعن توان كرد ؛ لعنة الله عليهم وعلى محبيهم أجمعين.
واما ديگر كسان كه معادات ايشان محقق نشده ، به مجرد روايات مختلفه كه معارضات دارد ، به خصوص لعنت نبايد كرد ، بلكه همچنين بايد گفت كه لعنت بر هر كس كه بر آل محمد ظلم كند ، وكرد ، ودشمنى نمود با ايشان چنانچه حق تعالى مى فرمايد : (أَنْ لَعْنَةُ اللهِ عَلَى الظَّالِمِينَ). اين است حقيقت اين مسأله كه اگر اهل مذهبين اتفاق دهند كه بدانند ما كمال حق بيان كرديم.
وقال أيضا في ص ٢٨٩ : چون صلوات بر آن چهارده معصوم پاك تمام شد وتبرا كه جزو ايمان مؤمنانست در اين فقره نموده شد ، اكنون شروع در توسل است بديشان وطلب حاجات از حق تعالى بوسيلة [ايشان] ان شاء الله مستجاب گردد. آمين يا رب العالمين.
اللهم نتوسل إليك ونتشفّع بك بهؤلاء الأجلة الكرام المعصومين في نصرة عساكر الإسلام وحفظ معالم الدين.
اى بار خداوندا! توسل مى جوئيم به سوى تو وشفيع مى گردانيم به حضرت تو با اين چهارده معصوم پاك در يارى كردن لشكرهاى اسلام ودر نگاه داشتن نشانها وشعارهاى دين اسلام ؛ الها ، پروردگارا ، حيّا ، قيّوما! به حرمت اين چهارده معصوم كه وسيله وشفيع مايند به حضرت تو كه لشكرهاى اسلام را در هر جا كه باشند نصرت فرما وشعار دين محمد را در عالم قائم وظاهر گردان.
وفي قضاء حاجاتنا وحصول مقاصدنا في المنزلين.