همچنين دشمنان حضرت پيغمبر را دشمن داشتن از تتمه محبت آن حضرت است كه آن جزو ايمان است ، ودشمن محبوب دشمن محبّست وحضرت امير المؤمنين عليهالسلام وتتمه ائمه اثنا عشري بى شك محبوب حضرت پيغمبرند ـ صلوات الله وسلامه عليهم ـ آن حضرت محب ايشان است وما گفتيم كه بيزار شدن از دشمنان حضرت پيغمبر صلىاللهعليهوآلهوسلم جزو ايمانست ؛ پس بيزار شدن از دشمنان ايشان هم جزو ايمانست.
پس ظاهر شد كه تولا وتبرا به اتفاق فريقين جزو ايمان است ونزاع در آن است كه على حدّه ياد بايد كرد وجزوى على حدّه بايد شمرد ؛ يا داخل در ايمان به رسول صلىاللهعليهوآلهوسلم است. اماميه برآنند كه آن را على حدّه جزو ايمان بايد شمرد ، واهل سنّت مى گويند او داخل در ايمان به رسول الله صلىاللهعليهوآلهوسلم است ، به وجهى كه ما بيان كرديم واين نزاعى بسيار اندك است ، وقريب است به نزاعهاى لفظي ، واين نزاع از قبيل آن نزاع است ، كه شخصى گويد كه انسان دو جزو دارد. حيوان وناطق ، وديگرى گويد انسان پنج جزو دارد : جسم ونامى وحسّاس ومتحرك بالإرادة وناطق. وعاقل داند كه اين نزاع لفظي است وبه حقيقت هيچ نزاعى نيست. زيرا كه جسم ونامى وحساس ومتحرك بالإرادة همه اجزاى حيوانند وجزو جزو ، جزو است ومال هر دو سخن يكى است ، همچنين است نزاع سنت وشيعه در اين مبحث. والله أعلم.
«اللهم وال من والاهم وعاد من عاداهم وانصر من نصرهم واخذل من خذلهم والعن من ظلمهم وعجّل فرجهم وأهلك عدوهم من الانس والجن برحمتك يا أرحم الراحمين». اى بار خدايا موالات فرما ودوست گير آن كسى را كه موالاتي كند ودوست گيرد اين سادات وائمه ما را كه ياد كرده شدند ومعادات كن آن كسى را كه معادات كند با ايشان ، وايشان را دشمن گيرد ؛ ومخذول وبى نصرت ساز كسى را كه نصرت ايشان نكند ؛ ولعنت كن بر كسى كه ظلم كند بر ايشان وتعجيل فرما فرج