«... اين رساله أيست مشتمل بر دو حديث ، كه دلالت مى كند بر فضيلت سيد اسمعيل حميرى وشرح قصيده او كه مترجم آن هست ، خادم محبان على بن أبى طالب ، بر وجه اختصار ، محمد رضا بن ميرزا محمد بن محمد رضا بن اسمعيل القمي أصلا ، مشهدي مولدا ومسكنا ...» تاريخ كتابت مجموعه كه ظاهرا ، بيك قلم مى باشد ، جمادى الثاني سال ١١٢٣ است. ودر فهرست كتابخانه مذكور ، ٥ / ١٧٧ ـ ١٧٨ ، كاتب را صاحب رساله أول (١) ، يعنى : فرزند مفسر ، شناسانده اند.
شاهد ديگر بر ادعاى مذكور ، وقفنامه دختر مفسر مى باشد كه بر ظهر نسخه اى از مجلد سوم تفسير نوشته شده است. توضيح اينكه اين نسخه در سال ١١١١ كتابت شده ومتن آن بشرح ذيل است :
«(بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ). الحمد لله الواقف على الضمائر والصلوة على محمد وآله اولي البصائر يوم تبلى السرائر. وبعد وقف مؤبد وحبس مخلد نمود ابتغاء لوجه الله وطلبا لمرضاته بنت مرحوم مغفور مبرور مولانا ميرزا محمد الشهير بخياط ومؤلف هذا الكتاب كه موسوم گرديده بكنز الغرائب وبحر الدقائق ، بركافه مؤمنين ومتوطنين مشهد مقدس كه مطالعه ومباحثه نموده ، در مثوبات وأجور واقف ومؤلف شريك بوده باشند. ومتولى وقف نمود ارشد وأصلح واعلم أولاد مرحوم مشار اليه را بطنا بعد بطن ، بنظارت حاجي الحرمين الشريفين حاجى محمد رفيع وبعد وفاته بتجويز أصلح أولاد مومى اليه ، مشروط آنكه اگر متولى وناظر خود در كار داشته باشند فبها والا بهر يك از صلحا وزوار ساكنين مشهد مقدس كه معتمد بوده باشند بدهند وزياده از سه ماه نزد كسى نباشد مگر بتجديد اذن ، واز حصار بند مشهد مقدس بيرون نبرند ونفروشند ورهن ننمايند وهبه ننمايند.
__________________
(١) در آن مدرك ، رساله از آن ميرزا محمد بن محمد رضا مشهدي [پدر] دانسته شده است كه البته اشتباه است.