نَحْنُ در او مستتر است به استتار جايزى ، محلّاً مرفوع است تا فاعلش بوده باشد.
واو [ ضاربان ] يك لفظ است به جاى سه معنى ، چنانكه گويى : هُما ضارِبانِ يعنى ايشانند دو مردان زننده ، و اَنْتُمَا ضَارِبَانِ يعنى شماييد دو مردانِ زننده ، ونَحْنُ ضارِبانِ يعنى ماييم دو مردانِ زننده.
ضَارِبُونَ : يعنى گروه مردان زننده. صيغه جمع مذكّر است از اسم فاعل ، صحيح و مجرّد و معلوم.
ضارِبُونَ در اصل ضارب بود ( مفرد بود ) خواستيم كه جمع بنا كنيم چون به جمع رسيديم ديديم سه بار يا زيادتر مى بايست گفت ضَارِبٌ ضَارِبٌ ضَارِبٌ ، زايد بر يكى را حذف كرديم و عوض از محذوف ، واو كه علامت جمع بود با نون عوض تنوين در آخرش درآورديم ضَارِبُونَ شد بر وزن فَاعِلُونَ. ضاد فاء الفعل ، الف علامت اسم فاعل ، راء عين الفعل ، باء لام الفعل ، واو علامت جمع ، نون عوض تنوين.
و ضارِبُونَ نيز يك لفظ است از براى سه معنى چنانكه گويى : هُمْ ضَارِبُونَ يعنى ايشانند گروه مردانِ زننده ، و اَنْتُمْ ضَارِبُونَ يعنى شماييد گروه مردان زننده ، و نَحْنُ ضارِبُونَ يعنى ماييم گروه مردان زننده.
* * *
و آن سه كه مؤنّث را بود : ضارِبَةٌ ، ضارِبَتانِ ، ضارِباتٌ.
ضارِبَةٌ : يعنى يك زن زننده.
صيغه مفرده مؤنّث است از اسم فاعل ، صحيح و مجرّد و معلوم.
ضارِبَةٌ در
اصل ضارِبٌ بود ، واحد مذكّر بود خواستيم واحده مؤنّث