الصفحه ٦٢٢ : قائل وى. و قضيه به حسب معنى مركّب است از چهار چيز محكوم عليه و محكوم به و نسبت حكميّه و حكم به ايجاب يا
الصفحه ٦٢٣ :
باشد ، آن را قضيّه شرطيّه خوانند.
پس اگر حكم به
اتّصال است ، آن را قضيه شرطيّه متّصله خوانند
الصفحه ١٣١ : افتاد ـ چنانكه در يَعِدُ گفته شد ـ پس حكم واوىِ وى ، حكم مثال است و حكم يايى وى ، حكم يايى ناقص است
الصفحه ٢٦٦ : أن
يقال حكم المهموز في تصاريف فعله حكم مماثله من غير المهموز إن كان مضاعفاً فمضاعف وإن كان مثالاً
الصفحه ٦١٠ : و اتّصالى و انفصالى ، به ايجاب و سلب تصديق باشد و او را حكم نيز خوانند و ادراك ماوراى اينها تصور باشد.
فصل
الصفحه ١٣٥ : الفاء مضاعف هم از باب فَعَلَ يَفْعِلُ حكم مضاعف دارد ، چون «الأَزّ : بند دست از جاى بيرون رفتن» اَزَّ
الصفحه ٢٢٠ : يقال : قد علم حكمه من قبل فهو في حكم المثنّى ولا يخلُو عن تعسّف فهذا المضارع المجزوم لا يخلو من أن يكون
الصفحه ٤٧٤ : المبدل منه في حكم السقوط كما سيجيء فلو رفع الأوّل على البدليّة لصار تقديره جاءني إلّا زيد فيلزم مجي
الصفحه ٥٥١ : ثبوت الحكم لواحد من المعطوف والمعطوف عليه نحو : أزيد عندك أو عمرو ؟ فإنّه إنّما يصحّ إذا لم يعلم كون
الصفحه ٦٠٥ : .
بَلْ :
حرف عطف ،
وتفيد بعد الإثبات ، صرف الحكم عن المعطوف عليه إلى المعطوف ، وبعد النهي والنفي ، تقرير
الصفحه ١٦٠ : حكم يَقْشَعِرُّ ويَحْمَرُّ
ويَحْمارُّ وإن كان العين منه مضموماً ، فيجوز الحركات الثلاث مع الإدغام
الصفحه ٢٣٠ : بفي وقال : ذلك أي هذا مكان يلعب فيه بالقمار.
[ وحكم وَدَّ يَوَدّ
كحكم عَضَّ يَعَضُّ ] يعني أنَّ
الصفحه ٢٦٥ : مهموز اللام والعجز.
[ وحكم المهموز
في تصاريف فعله حكم الصّحيح لأنّ الهمزة حرف صحيح ] بدليل قبولها
الصفحه ٢٧١ : .
وكان فائدته
إنّه قال حكمه في التصاريف حكم شوى يشوي والمصدر ليس من التصاريف فلم يعلم أنّ مصدره أيضاً
الصفحه ٢٧٤ : [ إرايَةً ] بالياء أيضاً لأنّها إنّما تقلب همزة إذا وقعت طرفاً ، ومن قلب نظر الى أنّ التاء حكمها حكم كلمة