الصفحه ٢٧٥ : ممّا يستغني عنه تسهيلاً على المستفيدين.
واعلم : إنّ ما
ترك المصنّف من المجرّد أنّ المنشعبات حكمها
الصفحه ٢٧٧ : الحكم
واحد فيما عينه أيضاً حرف علّة وفيما ليس كذلك وروي مأوى الإبل ومأقى العين بالكسر فيهما ولي هاهنا
الصفحه ٢٩٩ :
وتِسْعين شنو اين حكم را
باز ثانى كَمْ
، چه استفهام باشد يا خبر
ثالث
الصفحه ٣٧٤ : هٰؤُلاءِ في : قام هٰؤُلاءِ ، لوجود الشبه.
ويسمّى متمكّناً
وحكمه أن يختلف آخره باختلاف العوامل
الصفحه ٤٣٠ :
فصل
: حروف التنبيه
ثلاثة : «ألا ،
وأما وها» ، وضعت لتنبيه المخاطب لئلّا يفوته شيء من الحكم
الصفحه ٤٦٢ :
أقول : وحكم خبر الحروف المشبّهة بالفعل مثل حكم خبر المبتدأ
في كونه مفرداً مشتقّاً أو غير مشتقّ
الصفحه ٤٨٥ : والتذكير والتأنيث بل يعتبر حكمه في ذلك بالقياس إلى ما بعده فيكون حكمه كحكم الفعل مع فاعله لأنّ ما بعده
الصفحه ٥٠٦ : الضمير : الرجال فعلوا وفَعَلت ، والمسلمات جئنَ وجاءت والأيّام مَضَيْن ومَضَتْ.
أقول : لمّا بيّن حكم
الصفحه ٥٥٠ : والاستفهام.
أقول : خامس حروف العطف وسادسها : أو وإمّا وهما للدلالة على
ثبوت الحكم لواحد من الشيئين إذا كان
الصفحه ٣٣ : يطالعه ، وقيل : «من لم يكن الدفتر في كُمّه لم يثبت الحكمة في قلبه
الصفحه ٣٤ : ) لِهلال بن يسار حين قرّر له العلم والحكمة : «هل معك مِحْبَرة».
الفصل
الحادي عشر : في ما يورث الحفظ
الصفحه ٥٢ : بِمَا رَضِيتَا
يعنى : حكم
بفرما اى پروردگار من به هر قسمى كه اراده و خواهش تو است به سبب اينكه
الصفحه ١٣٩ : فَاَكْرِمْ ثُمَّ أَكْرِمْ. و حكم نون تأكيد ثقيله و خفيفه به طريقى است كه دانسته شد. اسم فاعل مُكْرِمٌ اسم
الصفحه ١٤٣ :
همچون صحيح آن باب باشد چنانكه دانسته شد و لفيف مفروق و مقرون ، حكم ناقص دارد چون وَصّىٰ يُوَصِّى
الصفحه ١٦١ : تَسِرُ فَهُوَ
موتَسِرٌ وهذا مَكان مُوتَسَرٌ فيه ، وحكم وَدَّ يَوَدّ كحكم عَضَّ يَعَضُّ ، وتقول : ايدَدْ