الصفحه ٥٢ : وفقيه شيعى ،
پدر او شاذان نيز از فقهاى شيعه است ، ابن شاذان بيشتر در نيشابور مى زيسته ، عبد
الله بن طاهر
الصفحه ٥٤ :
« فتفهّموا أيّتها
الشّيعة هذه النّكت وناظروهم فانّ جميع ما رويناه فى كتابنا هذا من رواياتهم ،
وليس
الصفحه ٧٢ : مقابلة لأهل السّنّة والجماعة والشّيعة ، والمعتزلة فرقة مقابلة لأهل
السّنّة ، ولعلّ نظر المؤلّف الى
الصفحه ٢ : النّيشابورىّ ـ از أجلّه شيعه نيشابور ، وچون نام خود در فضل مشهور است ،
مبدع براهين عقليّه وموضح
الصفحه ٨ : :
« أبو محمّد فضل بن
شاذان بن خليل ازدى نيشابورى ـ ثقه جليل القدر از فقها ومتكلّمين شيعه وشيخ طائفه وبسيار
الصفحه ١٠ : بزرگوار أبو جعفر محمّد بن جرير بن رستم طبرى
شيعى ـ طاب ثراه ـ است از كتاب فضل بن شاذان برداشته شده واين
الصفحه ١١ :
نقل وروايت كرده
است همه از روايات اهل سنّت وجماعت است واز روايات علماى شيعه وپيشوايان ايشان
خبرى
الصفحه ٢٩ : النّجاشىّ ) ».
وقال
أيضا فى تأسيس الشّيعة عند ذكره أئمّة علم التّفسير والتّأويل وسائر أنواع علوم
القرآن ما
الصفحه ٣٠ : بن شاذان
الرّازىّ وابنه العبّاس بن الفضل وهو خاصّىّ عامّىّ ؛ الشّيعة تدّعيه وقد استقصيت
ذكره عند
الصفحه ٣٢ : أيضا ما لا يخفى ».
شيء ممّا
يدلّ على
جلالة قدر
الفضل وعظمة شأنه
عند
الشّيعة الاماميّة
يستفاد
الصفحه ٤٠ : يظفر بكتاب الايضاح حتّى ينقل أخباره فى
وسائل الشّيعة فاستدركها المحدّث المذكور فى مستدركه ( انظر كتاب
الصفحه ٤٢ : تصانيف الشّيعة
( ج ٢ ؛ ص
٤٩٠ ـ ٤٩١ ) :
« الايضاح فى
الرّدّ على سائر الفرق للشّيخ أبى محمّد الفضل بن
الصفحه ٤٣ : الشّيعة.
ثمّ ذكر أقاويل
الفرق أصولا وفروعا ودحضها عن آخرها.
رأيت منه نسخا
عديدة فى مكتبات العراق
الصفحه ٥٣ : للمتكلّم الجليل أبى جعفر محمّد بن جرير بن رستم الطّبرى الشّيعيّ
الامامىّ كأنّه مأخوذ من كتاب الايضاح للفضل
الصفحه ٦٣ : للشّيعة ـ قدّس الله روحه ونوّر ضريحه ـ وذلك أنّا اطّلعنا على وجود
هذه النسخة فى المكتبة العامّة الّتي