يوجد بطهران (
سپهسالار ٢ / ١٤٢ ) ، ضمن مجموعة من القرن العاشر ، كما في فهرسها.
(
الموشح ) مر بعنوان الموسخ
٢٣ : ٢٥٦ والظاهر أنه بالسين.
(
٨٩٠٠ : كتاب الموشح ) لأبي طاهر الزراري محمد بن عبيد الله بن أبي غالب أحمد وجده السادس بكير أخي
زرارة بن أعين الشيباني بالولاء وهو الذي كتب له جده أبو غالب الإجازة المشهورة
كما مر في ( ١ : ١٤٣ ).
(
٨٩٠١ : كتاب الموشح ) لأبي عمرو الزاهد الطبري ، المعروف بغلام ثعلب وصاحب ثعلب وصاحب كتاب المناقب
وكتاب أسماء الشعراء وتفسيرها كما مر في ( ٢ : ٦٨ ).
(
٨٩٠٢ : الموشح في شرح الكافية ) النحوية الحاجبية ، للشيخ شمس الدين محمد بن أبي بكر بن
محمد الخبيصي ، نسبته إلى خبيص ، قرية بين فارس وكرمان ، والموشح موجود كان من كتب
السيد محمد خليفة في النجف كتابتها سنة ١٠٩٦ ، وفي خطبته بعد ذكر النبي ذكر : [
آله الطيبين الطاهرين المبجلين .. ] وذكر في كشف الظنون في شروح الكافية : [
وللسيد الشريف الجرجاني المتوفى سنة ٨١٦ حاشية على الموشح وشرح أبياته بعض علماء
كرمان باسم الشاه شجاع الذي مات سنة ٧٨٥ ].
(
٨٩٠٣ : رسالة موشك ) أو غنچة گل منظوم فارسي للمولى مشكى ( موشكي ). في بيان صناعة وسائل اللعب
النار في ليالي الأعياد. أثنى في أوله علي خان يسخارومي خان. جاء في أوله :
چون دمي فكر
وتأمل كردم
|
|
نام آن باغچه گل
كردم
|
أوله :
نسخه موشك ملا
مشكى
|
|
كه رود كشتيش
اندر خشكى
|
هست توحيد خداوند كريم ..
|