( ٨٤٦٣ : منور القلوب والابصار ) فارسي في العرفان ، لجلال الدين الخاقاني نسخه غير مؤرخة منه في ( شيراز ، خانقاه الأحمدية ١٧٨ ) ومر للمؤلف منظومة أطيارية ٢٣ : ٨٥ وله أيضا غمرية نسخه غير مؤرخة منه في تلك المكتبة رقم ١٧٥ وهو أيضا فارسي في العرفان.
( ٨٤٦٤ : المن والسلوى ) مثنوي فارسي نظير نان وحلوا نظمه أسد الله بن محمد العباسي الدزفولي بعنوان [ العبد الساهي الناسي أسد الله بن محمد العباسي ] ومن شعره قوله : [ گوييا كز شوشتر برخاستى ] والنسخة كتبت في سنة ١٢٢٧ والناظم من عشيرة القاضي مجد الدين المذكور في الإجازة الكبيرة.
( ٨٤٦٥ : من وسلوى ) مثنوي فارسي في الأخلاق للشاعر المؤرخ الميرزا نعمت خان المسمى بميرزا محمد والملقب بدانشمند خان والمتخلص بعالي طبع في سنة سبع وثمانين ومائتين وألف ١٢٨٧ ، كما ذكره بعض الفضلاء ثم رأيت المطبوع في ضمن مطارح الأنظار في سنة ١٢٨٥ أوله :
حمد وشكر أو را
كه هر چه هست از اوست |
|
دام هستى حلقه
دار از هست اوست |
وله تفسير نعمه العظمى والديوان وإنشاء حسن وعشق وجنگ نامه أعظم شاه وبهادر شاه ـ ابنا اورنگ زيب عالم گير شاه ـ وروزنامه وقايع محاصرة حيدرآباد سنة ١٠٩٨ كما مر.
( ٨٤٦٦ : المنن والسلوى في الزهد والتقوى ) فارسي منظوم ، للسيد الأديب محمد عباس بن علي بن جعفر الموسوي التستري عده في كشف الحجب من معاصريه ، وقال : إنه على حذو نان وحلوا للشيخ البهائي ـ زيد بهائه ـ أوله : [ الحمد لله سامع النجوى وموضع البلوى ومرجع الشكوى ] وقال في آخره :
سيدا نان بهائى
خورده اى |
|
نعمت الوان شاهى
خورده اى |
بعد از آن اين
من وسلوا را بچش |
|
لذت نان وجو ما
را بچش |
نان وحلوا مكر
شيطاني بود |
|
من وسلوى ذكر
يزداني بود |