الهى ذره عشقى
كرم كن |
|
چو خورشيدم
بسرگرمى علم كن |
( ٧٤٥ : مثنوي چاه وصال ) لميرزا أحمد سند ، يوجد مع ليلى ومجنون ومثنوي نگارستان چين له في ( دانشگاه : ٢٣ / ٢٤٤٤ ) كتابة المجموعة ١١٨٩ ـ ١١٩٥ كما في فهرسها ونسخه آخر أيضا في ( دانشگاه : ٥ / ٣٨١٤ ) ضمن مجموعة كتابتها ١٣٠٠ أوله :
سپهدار ديار درد
مجنون |
|
علم زد روزى از
حى سوى هامون |
وآخر يطابق ما مر :
جهان خرم شد از
آب زلالش |
|
ز چرخ آمد لقب
چاه وصالش |
( مثنوي چاه وصال ) لشعلة الگلپايگاني ، مر في ( ٥ : ٣٠٥ ) ويوجد في ( أدبيات : ٦٢٧ حكمت ) ضمن مجموعة كتابته ١٣٠٧ ـ ١٣٠٩ ولم يذكر خصوصياته في فهرسها.
( مثنوي چشمه زندگانى ) لشاه داعي الشيرازي ، مر في ( ٥ : ٣٠٧ و ٩ : ٣١٤ و ١٢ : ١٤٣ ) يوجد منه في ( المجلس : ١٠٩٥ ) ضمن ستة داعي مذهبة من القرن التاسع ونسخه في ( اندايافيس : ١٢٩٨ ) كما مر.
( مثنوي چمن وانجمن ) للشيخ علي الحزين ، مر في ( ٥ : ٣٠٨ و ٩ : ٢٣٥ ) ذكر في آخره أنه نظمه في ٣٧ من عمره يوجد في ( المجلس : ٩٧١ ) ضمن كلياته كتابتها ١١٢٨.
( مثنوي چهار چمن ) لشاه داعي الشيرازي ، مر ذكره في ( ٥ : ٣١١ و ٩ : ٣١٤ و ١٢ : ١٤٣ ) أوله :
ميوه باغ جان ما
سخن است |
|
چه سخن هر چه از
خدا سخن است |
وجاء في تاريخ نظمه في آخره :
رفته از هجرت
رسول أمين |
|
چهل ودو بعد
هشتصد زسنين ٨٤٢ |
آنچه گفتم ز (
داعي ) مسكين |
|
باد در حضرتت
قبول آمين |