پرده برداشت وپسرى چهار ساله همچون آفتاب درخشان سرمه در چشم كشيده بيرون آورد كه ما هرگز آدمى به فرو شكوه وجمال او نديده بوديم. گفت : اين فرزند من است ، محمد مهدى واو مظهر موعود است وتا قيامت امامت از آن او خواهد بود. اين است روايت بعضى از محبان اهل بيت.
واما لقب آن حضرت عسكري است بواسطه آنكه آن حضرت عسكر ملائكه را بر متوكل عرض كرد ، چنانچه مذكور شد. وبعضى گويند : بواسطه آنكه در موضعي از ولايت بغداد متولد شده كه اسم آن عسكر است.
المتوفى في شبابه بالبلاء ، المدفون عند أبيه بسرّ من رأى
آن حضرت وفات فرموده در جوانى خود به بلا وزحمت ، ودفن كرده شده آن حضرت نزد پدر خود در شهر سرّ من رأى. ولادت آن حضرت در مدينه بود هشتم ربيع الاول سنه اثنين وثلاثين ومائتين ، ووفات آن حضرت در زمان متوكل خليفه بود وعمر مبارك آن حضرت بيست وهشت سال.
گويند : متوكل خليفه لعنه الله او را زهر داد ، ودر جوانى از دنياى فانى به بهشت جاودانى نقل كرده وآن حضرت را نزد پدر خود در مشهد مقدس كه در سر من رأى واقع است دفن كرده اند.
وسرّ من رأى شهرى است در كنار دجله كه آن را معتصم خليفه بنا كرده جهت آنكه خود با لشكر در آنجا ساكن شود زيرا كه لشكر معتصم اكثر غلامان ترك بوده اند واهل بغداد از ايشان ضرر مى يافته اند. معتصم آن شهر را كه تا بغداد مسافت ده روزه راه است بنا كرده تا مضرت لشكريان او بدانجا نرسد. ومعتصم وپسر او واثق وپسر واثق متوكل ومعتز ومنتصر ، تمامى در آنجا ساكن بوده اند. وحالى آنجا را سامره گويند وخراب شده وسواي مسجد مقدس إمامين على هادى وحسن عسكري عمارتى لايق نمانده وآن مشهد منور در غايت رواج وآراستگى است