ع
[ التكوع ] : تكوعت يده : إِذا اعوجت من قبل الكوع.
ف
[ التكوّف ] : تكوّف الرملُ : إِذا استدار.
وتكوّف القومُ : إِذا اجتمعوا واستداروا.
ل
[ التكوّل ] : يقولون : تكوّل القومُ على فلان : إِذا اجتمعوا عليه.
ن
[ التكوّن ] : كوّنه الله تعالى فتكوّن : أي طاوع.
التفاعل
س
[ التكاوس ] : التزاحم. ويقال : عشب متكاوس : أي كثير ملتف.
والمتكاوس : من أسماء ضروب الشعر ولاحظ له من الضرب لأنه داخل على المتدارك بسبب العلة.