الصفحه ٤٩ : ء المتقدّمين ، الشّيخ العليم الجليل الفضل بن شاذان بن الخليل طاب (١) الله ثراه ، قد وصل بلقاء ربّه فى سنة ٢٦٠
الصفحه ٥١ : ورقة وقال (ع) : هذا صحيح ينبغى ان
يعمل به ، رحم الله الفضل ؛ كتبه فى سنة ١٢٦١ ».
وذكر المحدّث المذكور
الصفحه ٦٣ : ذيل ] ج ١ :
« أبو محمّد الفضل
بن شاذان بن الخليل النّيسابورىّ المتوفّى سنة ٢٦٠ ه ٨٧٤ م ، وهو صاحب
الصفحه ٧٩ :
حين بويع عثمان بالخلافة : بايعنا خيرنا ولم نأل ».
قال
أبو هلال العسكرىّ المتوفّى سنة ٣٩٥ فى جمهرة
الصفحه ٤ :
اسماعيل بن بزيع ،
ومحمّد بن الحسن الواسطى ، ومحمّد بن سنان ، واسماعيل ابن سهل ، واز پدر خود شاذان
الصفحه ٧ : خشونت سفر در وجودش پديد آمد ودر سنه ٢٦٠ [ دويست وشصت ]
بار سفر عقبى بست ».
نگارنده
گويد : جواب اين
الصفحه ١٧ : ؛ أدركت محمّد بن أبى عمير وصفوان بن يحيى وغيرهما وحملت عنهم منذ
خمسين سنة ، ومضى هشام بن الحكم ـ رحمهالله
الصفحه ١٩ : بشهرين فى سنة ستّين ومائتين.
قال أبو عليّ :
والفضل بن شاذان كان برستاق بيهق فورد خبر الخوارج فهرب منهم
الصفحه ٢٣ : الثّاني من حرف
الفاء ( ص ٦٥ من الطبعة الاولى سنة ١٣١١ ):
« الفضل بن شاذان
بالشّين المعجمة والدّال
الصفحه ٢٤ : وكيلا ( ونقله الى آخره وهو قوله )
وكان هذا التّوقيع بعد موت الفضل بن شاذان بشهرين وذلك فى سنة ستّين
الصفحه ٢٥ : قد أقرّ أحدهما وكلاهما صفوان بن يحيى ومحمد بن سنان لم يرض بعد عنهما
ومدحهما ، وأبو محمّد
الفضل
الصفحه ٢٦ : بشهرين ، وذلك فى سنة
الصفحه ٢٩ : القرآن فى مصحف عبد الله بن مسعود ( ص ٣٩ ـ ٤٠ من طبعة مصر سنة
١٣٤٨ ):
« قال الفضل بن شاذان : وجدت فى
الصفحه ٣٠ : الفهرست
فى ترجمة
الفضل بن شاذان
( ص ١٢٥
من طبعة النّجف سنة ١٣٥٦ ) :
« وذكر ابن
النّديم أنّ له على
الصفحه ٣٣ : بين من طلّق على
غير السّنّة وبين المطلّقة اذا خرجت وهى فى عدّتها أو أخرجها زوجها ( ج ٣ مرآة
العقول