الصفحه ٢٨٥ :
به التقاى ساكنين بيفتاد تَعَلْوَونَ شد. واو حرف علّة متحرّك ماقبل حرف صحيح ساكن ، حركت واو را نقل
الصفحه ١٢٩ : را قلب به الف كردند التقاىِ ساكنين شد ميانه الف وياء ، الف به التقاىِ ساكنين بيفتاد تَرْضَيْنَ شد بر
الصفحه ٣٤٨ : .
____________________________
نون خفيفه است از
تهين كه در اصل لا تهينن بوده است ، به جهت رفع التقاى ساكنين كه نون خفيفة ولام الفقير
الصفحه ٢٢١ : العين [ و ] تقول : [ لم يمدد بفكّ الادغام ] لما تقدّم.
وهكذا حكم
الأمر يعني أمر المخاطب وإلّا فامر
الصفحه ٢٤٥ : المفعول مع اللام ليبقى الألف فيتحقّق ما ذكرناه إذ لولا اللام لحذفت الألف بالتقاء السّاكنين بينها وبين
الصفحه ٢٠٦ : يقول لا نسلم انّه يلزم من دخولها في فعل جماعة النساء التقاء الساكنين وهو ظاهر ؛ لانّك تقول : اِضْرِبْنَ
الصفحه ١٢٥ : ماقبل مفتوح را قلب به الف كردند و الف به التقاىِ ساكنين بيفتاد دَعَوْا شد بر وزن فَعَوْا ، و اصل دَعَتْ
الصفحه ٢٠٨ : ء تَفْعلين أي فعل المخاطبة الواحدة لانّ التقاء الساكنين وان كان على حدّه على ما ذكره المصنّف لكنه ثقلت الكلمة
الصفحه ٢٨٤ : الف ، تَتأخْوَىٰ شد. التقاىِ ساكنين شد ميانه الف و خاء ، الف به التقاى ساكنين افتاد ، تَتَخْوَىٰ شد
الصفحه ١٢١ : به وقفى ساكن گشت و واو به التقاىِ ساكنين بيفتاد قُلْ شد.
امر غايب لِيَقُلْ
لِيَقوُلٰا لِيَقوُلُوا
الصفحه ١٤٠ : دادند ، واو در موضِع حركت بود ماقبل مفتوح قلب به الف كردند اَقامَ شد. و در اَقَمْنَ تا آخر الف به التقا
الصفحه ١١٤ : يُضرَبْنٰانِّ تا آخر.
بدانكه بعد از
دخول نون تأكيد ثقيله ، واو در جمع مذكّر بيفتد زيرا كه التقاىِ ساكنين على
الصفحه ١٢٠ : التقاىِ ساكنين بيفتاد قَلْنَ شد فتحه قاف را بدل كردند به ضمّه تا دلالت كند بر آنكه عين الفعل كه از اين جا
الصفحه ١٢٢ : مَقُولٰاتٌ و مَقٰائِلُ اصل مَقُولٌ مَقْوُولٌ بود ضمّه بر واو ثقيل بود به ما قبل دادند يك واو به التقاىِ
الصفحه ١٢٣ : تا آخر ياء به التقاىِ ساكنين بيفتاد و صورت معلوم و مجهول و امر يكسان بود و در اصل مختلف ، اصل بِعْنَ