الصفحه ٣ : راويان امام محمّد جواد عليهالسلام است وبعضى گفته اند كه : از حضرت امام رضا عليهالسلام نيز روايت نموده
الصفحه ٨٨ : محمّد الفضل بن شاذان بن الخليل
الأزدىّ النّيسابورىّ المتوفّى سنة ٢٦٠ وهو أيضا (١) من أصحاب الامام
الجواد
الصفحه ٢٢ :
بن الخليل أبو محمّد الازدىّ النّيشابورىّ ؛ كان أبوه من أصحاب يونس ، وروى عن أبى
جعفر الثّاني [ وقيل
الصفحه ٢٣ : المعجمة والنّون ابن الخليل بالخاء المعجمة أبو محمّد
الازدىّ النّيسابورىّ ، كان أبوه من أصحاب يونس ، وروى
الصفحه ٤٣ :
النّيسابورىّ صاحب
الامام الرّضا ـ عليهالسلام ـ والمتوفّى سنة ٢٦٠ مؤلّف اثبات الرّجعة وغيره من
الصفحه ١ : شاذان بن خليل مكنّى به أبو محمّد از مشايخ حديث وثقات ومعتمدين محدّثين أواسط قرن
سيم هجرى اماميّه كه فقيه
الصفحه ٢٤ : أبو الحسن عليّ بن محمّد بن قتيبة : وممّا وقّع عبد
الله بن حمدويه البيهقىّ وكتبته من رقعته ( الى آخر
الصفحه ٥٠ : بن
شاذان ( ج ٢ ص ٣٦٩ ) :
« توفّى الفضل فى
أيّام أبى محمّد العسكرىّ (ع) وقبره بنيشابور قرب فرسخ
الصفحه ٢٥ :
شيئا ، وربّما
يوجب الحسد وضع ذلك لتنقيص الفضل كما لوّح الى ذلك أبو محمّد بقوله فى خبر
البوزجانىّ
الصفحه ٤٢ : الجواد عليهالسلام ، توفّى الفضل فى أيّام أبى محمّد العسكرىّ ؛ وقبره بنيشابور قرب فرسخ خارج البلد مشهور
الصفحه ٥٩ : عليه حتّى يتّضح المطلوب فنقول :
قال
الكلينىّ (ره) فى الكافى فى باب نادر جامع فى فضل الامام
وصفاته
الصفحه ٨ :
محدّث
قمى (ره) در تحفة الأحباب ( ص ٢٦٧ ـ ٢٦٨ ) وهمچنين
در منتهى الآمال در ترجمه امام جواد
الصفحه ٢٠ :
والفضل
بن شاذان ـ رحمهالله ـ كان يروى عن جماعة منهم محمّد بن أبى عمير وصفوان بن يحيى والحسن بن
الصفحه ٢١ :
المسائل الأربع فى
الامامة ، وكتاب الرّدّ على ابن كرّام ، وكتاب المسائل والجوابات ، وكتاب النّقض
الصفحه ٣٥ : له
( ص ٢٥ ـ ٢٦
من النّسخة المطبوعة ) :
« اجماع الاماميّة
قديما وحديثا وضرورة مذهب الأئمّة