من نظم الشيخ عليّ شيخ العراقين
بسوى آب شد سقّاى محشر |
| برزم اندر بُدِى سبط پيمبر |
بآب اندر شدى ميراب هستى |
| چه سيل کوهسار آنسوى پستى |
يم رحمت چه در يم شد شناور |
| خميد از پشت خنک کوه پيکر |
کف کافيش پر بنمود از آب |
| که سازد لعل خشک از آب سيراب |
بياد تشنگان وادى غم |
| فراتش در نظر شد بحرى از سم |
بخود مىگفت باشد از ادب دور |
| که من سيراب و شه از آب مهجور |
تقريب المعنى بالعربيّة لروح النصّ الفارسي :
ويمّم الفرات ساقي المحشر |
| لنصرة ابن المصطفى المطهّر |
بدى كسيل قاصداً جمع العدى |
| من قمم الشمّ جرى منحدر |
كأنّه فوق الجواد راكباً |
| يلملم أعظم به من منظر |
مدّ يداً تغترف الماء لكي |
| يطفئ حرّاً في الحشى من سعَر |
تذكّر العطشى بوادي كربلا |
| فأصبح الفرات بحراً من شري |
فقال لا لن أرتوي وسيّدي |
| بكبد من الظما منفطر |
وله أيضاً
صف دشمن دريدى همچه کرباس |
| بيامد بر سر بالين عبّاس |
فرود آمد ز زين آن با جلالت |
| چه پيغمبر ز معراج رسالت |
بدامن برگرفت آنکه سرش را |
| همى بوئيد خونين پيکرش را |
برآورد از دل تفديده آهى |
| که سوزانيد از مه تا به ماهى |
بگفتش که اى سپه دار قبيله |
| ز مرگت مر مرا کم گشت حيله |
شکستى پشتم اى شمشاد قامت |
| نمىيابد درستى تا قيامت |